Tom van Remortel is een naam die onlosmakelijk verbonden is met de Antwerpse diamantnijverheid. Zijn carrière begon in 1990 bij het voormalige onderzoekscentrum voor diamant, het WTOCD, en in 1995 startte hij een zelfstandige activiteit. Sinds vorig jaar opereert hij onder de naam Antwerp Polishing Technologies. Hij heeft ondertussen al tientallen diamantslijperijen geïnstalleerd en verhuisd. “Ik voel me getrouwd met de diamantsector,” glimlacht Tom.“Het is een passie die me dag en nacht bezighoudt.”
“Als iemand met een onrealistische vraag komt, lig ik er letterlijk wakker van totdat ik een oplossing gevonden heb.”
Wat Tom onderscheidt, is zijn unieke aanpak. Wanneer hij geconfronteerd wordt met een uitdaging die op het eerste gezicht onrealistisch lijkt, geeft hij niet op. “Ik blijf proberen tot ik een oplossing vind. Dat is mijn succesfactor. Als iemand met een onrealistische vraag komt, ligt ik er letterlijk wakker van totdat ik een oplossing gevonden heb.” Persoonlijke relaties spelen ook een belangrijke rol in zijn werk. Veel van zijn klanten kent hij goed, en met velen heeft hij een vriendschappelijke band.
Tom maakt zich echter ook zorgen over de diamantnijverheid. Het tekort aan te bewerken diamanten in de sierdiamantsector baart hem zorgen. Er is nu op heden gewoon minder interesse van de belangrijkste consumentenmarkten. Hij raadt diamantslijperijen aan om breder te denken, bijvoorbeeld door te kijken naar industriediamant. “Het kan uitdagend zijn om als diamantbedrijf gespecialiseerd in de bewerking van sierdiamant ook industrietoepassingen te bewerken. Samenwerking tussen bedrijven in niet-concurrentiële gebieden kan een oplossing bieden.” Dan is er ook het verlies van vakkennis door de pensionering van ervaren slijpers. “We moeten ervoor zorgen dat deze expertise niet verloren gaat en doorgegeven wordt aan de volgende generatie.” Zelf nam hij recent zijn jonge neef Gertjan in dienst. Hij moedigt hem aan om te durven experimenteren en fouten te maken. “Je leert pas als je durft te proberen,” zegt Tom.
Tom waarschuwt ook dat er steeds meer lokale aanbieders van essentiële materialen verdwijnen, zoals slijptangen, schijven, potjes en schuivers. “De Belgische materialen, waaronder tangen, zijn van topkwaliteit. Ik zou de bestuurders van diamantslijperijen daarom aanraden om een stock aan te leggen,” geeft Tom als tip. De materialen zijn vaak wel traditioneel en zouden gemoderniseerd kunnen worden. “Het opnieuw ontwerpen van traditionele instrumenten, zoals de slijpmolen en de slijptang, kan het slijpproces efficiënter maken.” Recent nam Tom deel aan een innovatietraject, georganiseerd door de Stad Antwerpen, om de slijptang te optimaliseren. De gevonden oplossing is een tang die niet pivoterend op de achterste poten op de schijf zakt, maar parallel afdaalt naar de schijf. Tom hoopt om een investeerder te vinden om het ontwerp in productie te brengen.
Hij moedigt de andere SBD-leden ook aan om te innoveren, door bijvoorbeeld via de Stad Antwerpen deel te nemen aan een innovatietraject: “De diamantslijperijen van Antwerpen hebben een ongeëvenaarde expertise in het slijpen van grote en uitzonderlijke stenen. Met dit project versterkt de stad het innovatieve karakter van de industrie.” Hij spoort slijperijen aan om uit hun comfortzone te treden. “De sector kan behoudendsgezind zijn, maar blijven innoveren is noodzakelijk. Het is nodig om eens naar buiten te kijken,” besluit hij.
